Verslag stagedag Psycho Geriatrie Laarhof
Een goede zorg voor onze ouderen, dat is toch niet veel gevraagd?
Het zelf willen zien en meemaken, dat is waar het de fractieleden van de PvdA om ging op deze zonnige woensdag.
Alle deelnemende fractieleden hebben netjes en op tijd doorgekregen waar, bij wie en om hoe laat ze zich moesten melden.
Na het aanmelden werd ik keurig opgehaald door mijn contactpersoon waarna een voorstelronde aan de medewerkers op de afdeling waar ik mijn dag zou doorbrengen.
Mijn daginvulling zou bestaan uit het meelopen in drie verschillende afdelingen binnen de psychogeriatrische afdeling, en dus ook met drie verschillende groepen bewoners.
Het verschil in de drie groepen was de mate van de geestelijke gezondheid en dus ook van de nodige verzorging, hulp en ondersteuning
Ik mocht bij de makkelijkste groep beginnen, er werd mij duidelijk gemaakt dat dit de meest zelfstandige groep binnen de psychogeriatrische afdeling is.
Binnen deze groep staan de volgende punten hoog aangeschreven:
Discipline
Duidelijke taakverdeling
Bevorderen en stimuleren van de zelfredzaamheid
Dit is een methode waarvan ik denk dat het resultaat niet alleen bijdraagt aan het leefgenot van de bewoners van deze afdeling, maar zeker ook aan de motivatie om een positieve instelling te behouden, lekker je eigen leventje leiden en alleen waar nodig ondersteund worden.
De bewoners ontbijten altijd om 09.00 uur en natuurlijk gezamenlijk.
Na het ontbijt gaat stap twee in werking treden, tafel afruimen, ook dit gaat heel gemoedelijk en ieder heeft hier zijn taak.
Het warm eten doet men s’avonds, echter, omdat er voor vanavond activiteiten op de agenda staan gaan de bewoners in de middag al warm eten.
Ook hier hebben de bewoners hun taken, we hebben onder het genot van een bakje koffie in de tuin aardappelen zitten schillen voor het warm eten van vanmiddag.
Het boodschappen doen, ook dit hebben we met zijn viertjes gedaan, eerst even een boodschappenlijst samengesteld daarna lopend naar de supermarkt.
Wat mij hierbij opviel was wel dat de bewoners die meegingen niet echt het besef hadden van de waarden van het geld.
Dit heeft bij mij wel vragen opgeroepen, want er is ook een buurtwinkel aanwezig in het gebouw van Coloriet en ik ga er vanuit dat de bewoners ook over zakgeld beschikken.
De bewoners hebben een prachtige tuin, het lichte onderhoud hiervan doen ze zoveel mogelijk zelf.
De groep bestaat uit tien personen leeftijd variërend van 54 tot 85 jaar en qua geestelijke gezondheid ook variërend, bij de één valt helemaal niets op, een ander een beetje vergeetachtig maar allen heel positief en vriendelijk.
De gesprekken die ik met verschillende bewoners heb gevoerd zijn zeker leuk, interessant en van deze tijd te noemen.
Wat daarbij opvalt is het ontbreken aan veelvoudige bezoek van de kinderen & kleinkinderen, de één kon het wel begrijpen en gaf als reden dat de tijd de schuld hiervan is, het drukke leven van tegenwoordig.
Maar er waren ook bewoners bij die het wel heel erg vinden en duidelijk de schuld bij de kinderen legden’,want… ja als je wil dan maak je daar gewoon tijd voor, was de conclusie van één van de bewoners.
Jammer genoeg heb ik niet de hele dag mee kunnen lopen en dus is het maar bij deze ene afdeling gebleven.
Ik had namelijk de hele ochtend al hoofdpijn maar wilde dit ook niet missen, uiteindelijk noodgedwongen om een uur of halftwaalf al naar huis gegaan.
Mijn indruk:
Het is goed om te zien dat bewoners het naar hun zin hebben, de verzorging/verpleging in de afdeling waar ik stage heb gelopen is goed te noemen, in dit geval kan dit natuurlijk ook omdat deze groep het meest zelfstandige is.
Als de verzorging en de hulp op de andere afdelingen waar bewoners meer zorg en hulp nodig hebben, met hetzelfde aantal verzorgers/verpleegkundige word uitgevoerd, dan maak ik me wel zorgen.
Dit heb ik niet kunnen constateren, en ik ga er ook vanuit dat er op een zwaarder afdeling meer verzorgers/verpleegkundigen aanwezig zijn.
M EL Mhassani
