Stiekem een topwijf
Vanochtend kwamen Flevolandse PvdA bestuurders en leden bijeen om eens
een aantal onderwerpen goed door te spreken. Maar er waren ook drie
tweede kamerleden en minister Vogelaar ging in debat met de aanwezigen.
In het echt is ze toch heel anders dan dat ze via de media tot ons komt...
Ja ze is onhandig geweest in de media en ja ze laat zich in de media te vaak in de verdediging drukken, dat heeft iedereen kunnen constateren. Maar als ze in Den Haag en Hilversum nou eens half de vastberadenheid en bevlogenheid zou etaleren als ze in haar wijkbezoeken en ook bij ons laat zien, dan komt het allemaal goed. Want een verhaal heeft ze over wijken en integratie!
En dat is niet een verhaal van pappen en nathouden, wegmoffelen en goedpraten. Nee dat is een verhaal van emancipatie en participatie. Treffend vond ik haar aandacht voor de taalachterstanden waarmee allochtone kinderen de basisschool binnenkomen: die lopen ze vaak helemaal niet meer in, met allerlei bijbehorende ellende voor de samenleving in de jaren daarna. Dan moet je dus met voorschoolse educatie zorgen dat die achterstanden niet ontstaan. Maar we moeten ook zorgen dat de moeders goed Nederlands spreken. En als je dan tijdens de taallessen voor moeders hun peuters gericht opvangt, los je het probleem vanaf twee kanten op.
Emanciperen en participeren, dat is de ideologische basis waarop de PvdA ooit is gebouwd, en naar mijn mening ook de sleutel tot een nog heel zinvolle toekomst van de sociaaldemocratie. Op dit vlak reken ik mezelf tot de school van Wouter Bos, Paul Scheffer en Ahmed Marcouch. En sinds vandaag dus ook een beetje tot de school van Ella Vogelaar.
Emiel van der Herberg
