Mosterd als dessert
Vanavond was er weer een Opinieplein over de Groene Carré. Raadsleden gingen aan de slag met stellingen, kaartjes en stickertjes. Een goede bijeenkomst?
Nee, om verschillende redenen niet. Op zich hadden we vanavond een aardige brainstormsessie: goed voorbereid en goed geleid. Maar kaders stellen? Too little too late.
Verkeerde moment...
De gemeenteraad heeft op 21 februari uitgesproken een stakeholderbijeenkomst te willen houden. De uitkomst daarvan zou door
het college worden verwerkt in de evaluatie die toch al gepland was. De stakeholdersbijeenkomst is geweest en het college heeft beloofd om in mei met de evaluatie te komen. Op basis van die evaluatie en de bijbehorende verbetervoorstellen kan de gemeenteraad dan besluiten om (bijvoorbeeld) bepaalde vroeger gemaakte afspraken te herzien.
Dat is een helder en vlot proces. Als het college zich aan de afspraak houdt dan ligt er nu dus al een voorstel klaar en zal de raad dat ergens volgende week ontvangen. Wat heeft het dan nog voor zin om nu kaders te willen stellen? Kaders stellen doe je vooraf, niet op het moment dat de uitwerking al bijna klaar is. Dat is nog net geen mosterd na de maaltijd, maar wel mosterd als dessert.
Te solistisch...
Het plakfeest van vanavond had praktisch geen relatie met wat er allemaal al gaande is. Dit hadden we zo ook kunnen doen zonder
stakeholdersbijeenkomst! Het college, dat dus waarschijnlijk al een plan klaar heeft liggen, zat er eveneens voor spek en bonen bij. Ik ben er hardstikke voor dat de gemeenteraad zich onafhankelijk van het
college opstelt en zelf een eigen programma afdraait, maar niet met oogkleppen op.
Opinieplein?
Inwoners zijn na de stakeholdersbijeenkomst iets gaan verwachten van de gemeenteraad, en terecht. Wij hebben belang en urgentie van de problemen met de Carré heel bewust raadsbreed geagendeerd. Maar doordat
deze rare tussendoorbijeenkomst als een Opinieplein was aangekondigd, zaten er mensen op de tribune met de verwachting dat nu zou gaan blijken wat de gemeenteraad met de aanbevelingen van de stakeholders
had gedaan.
Ik kan me heel goed voorstellen waarom de tribune gedurende de avond steeds leger werd. Wie voor oplossingen komt wordt echt niet warm van kijken naar een brainstormsessie. Ik ben bang dat we hiermee weer een fors stuk van het krediet hebben verspeeld dat we hadden gewonnen met de
stakeholdersbijeenkomst.
Hoe nu verder?
Waarschijnlijk krijgen we nou volgende week twee raadsvoorstellen: één vanuit het college en één n.a.v. deze bijeenkomst. Ik hoop met grote hopen dat beide voorstellen op één lijn zitten. Want anders moet de
raad kiezen tussen of het negeren van de eigen wensen, of een nieuwe vertraging van maanden omdat het college opnieuw moet beginnen. Beide moeten we niet willen.
We wachten het maar af...
Emiel van der Herberg
