Inspirerend leiderschap
Er is in Amerika iets bijzonders gaande. In de aanloop naar presidentsverkiezingen wordt traditioneel met modder gegooid, worden bijzaken omgedoopt tot halszaken en zijn hele campagneteams bezig met het in diskrediet brengen van de tegenstander. Maar er is hoop...
Barack Obama heeft herhaaldelijk aangetoond boven die afbraakpolitiek
te willen staan. Die enkele malen dat er vanuit zijn campagne wat
minder integer werd gehandeld, greep hij snel en efficiënt in,
en waar er fouten zijn gemaakt geeft hij dat ook ruiterlijk toe. Voor
een Amerikaanse presidentskandidaat lijkt hij opvallend menselijk.
Maar aan de andere kant heeft hij ook iets magisch om zich heen hangen:
een groot vermogen om mensen te inspireren en te binden. Niet alleen
door wat hij is en hoe hij spreekt, maar vooral ook door wie hij is en
wat hij zegt. Erudiet en integer.
De afgelopen dagen heeft de media een grote heisa
gecreërd rondom de dominee van Obama's kerk, die in zijn preken niet
altijd sympathieke ideeën verwoordt en soms zelfs onpatriotische dingen
zegt. Dat laatste is in Amerika best heel erg.
De reactie van Obama vindt u hier in beeld - bijna 40 minuten Engels
dus ga er even voor zitten. Wat mij betreft is het, afgezien van een Amerikaans ongenuanceerde opmerking over het Midden-Oosten, een van de meest
indrukwekkende toespraken ooit. Hieronder alvast twee citaten voor wie geen 40 minuten kan missen.
Emiel van der Herberg.
"For the African-American community, that path means embracing the burdens of our past without becoming victims of our past. It means continuing to insist on a full measure of justice in every aspect of American life. But it also means binding our particular grievances - for better health care, and better schools, and better jobs - to the larger aspirations of all Americans - the white woman struggling to break the glass ceiling, the white man whose been laid off, the immigrant trying to feed his family. And it means taking full responsibility for own lives - by demanding more from our fathers, and spending more time with our children, and reading to them, and teaching them that while they may face challenges and discrimination in their own lives, they must never succumb to despair or cynicism; they must always believe that they can write their own destiny."
"In the end, then, what is called for is nothing more, and nothing less, than what all the world’s great religions demand - that we do unto others as we would have them do unto us. Let us be our brother’s keeper, Scripture tells us. Let us be our sister’s keeper. Let us find that common stake we all have in one another, and let our politics reflect that spirit as well."
