Geambulanceerd
Ik heb een paar weken geen weblog geschreven, met een goede reden: het is niet verstandig om stukjes op internet te schrijven als je boos bent. Boos word ik gelukkig niet zo gauw, maar over de gevolgen van het wanbestuur in ons ziekenhuis was ik het wel. Ben ik het wel.
Eigenlijk is boos nog een veel te vriendelijk woord voor hoe ik me voel. Laat ik daarom maar verklappen wat ik in ons fractieberaad wat onparlementair over de ziekenhuisproblematiek heb gezegd:
Ik ben pis- en pisnijdig.
Nijdig omdat onze inwoners nu in spoedeisende situaties naar andere plaatsen moeten worden geambulanceerd.
Nijdig omdat Lelystadse babies niet meer in een Lelystads ziekenhuis geboren kunnen worden.
Nijdig omdat Lelystad er in Nederland weer eens gekleurd op staat.
En nijdig omdat dit allemaal het gevolg is van onbegrijpelijk en onvergeeflijk wanbestuur in het ziekenhuis.
Gezondheid en levens van onze inwoners zijn bewust in gevaar gebracht door een bestuur dat alleen maar de andere kant op wenste te kijken. Ik kan er eigenlijk nog steeds niet bij. Gelukkig wist Jos d'Arnaud, onze fractie expert op het gebied van gezondheidszorg, deze breed gevoelde machteloze boosheid prima in de gemeenteraad te verwoorden.
Dat het in ziekenhuisland ook anders kan bewees vandaag het Universitair Medisch Centrum Groningen. De Inspectie voor de
Gezondheidszorg tikte dat ziekenhuis vandaag op de vingers:
Uit onderzoek van de IGZ blijkt dat de zorg na operaties te wensen overlaat en dat er voor bepaalde medische handelingen verschillende protocollen bestaan. Dat maakte het UMCG dinsdag bekend.
De waarschuwing is vermoedelijk vergelijkbaar met die ons ziekenhuis in
april ontving, en niet goed natuurlijk. Maar in tegenstelling tot het bestuur van ons ziekenhuis, koos het Gronings ziekenhuisbestuur blijkbaar meteen voor transparantie. En niet alleen dat, ook meteen actie:
Volgens een woordvoerder van het UMCG neemt het ziekenhuis op een aantal onderdelen meteen actie. "Sommige problemen moeten we eerst analyseren, met andere zijn we meteen aan de slag gegaan."
Zou u naar het UMCG durven gaan? Ik wel, want het lijkt me een club te zijn die de kwaliteit van de geleverde zorg op zijn minst serieus neemt.
Of ik lang genoeg heb gewacht met het schrijven van dit verhaaltje zal de toekomst moeten uitwijzen. Boos ben ik nog steeds. En blijf ik ook nog wel even.
Emiel van der Herberg.
